فرهیختگان آنلاین: در شمال شرق اقیانوس آرام قاره ای پلاستیکی کشف شده که مساحت آن ۶ برابر مساحت فرانسه است، جنس این قاره نه صخره و سنگ و صحرا بلکه زباله های انسانی است.

  تصویر مربوط به یک نقاشی غار در کشورصحرا مربوط به 6000 سال قبل ازمیلاد است(به شی پرنده در آسمان دقت کنید)آیا اجداد ما چنان قوه تخیلی داشتند که یک فضانورد امروزی را مجسم بکنند یا واقعا موجودات فرازمینی را مشاهده کرده بودند؟

تصور کنید اگر هشت میلیارد سال طول می‌کشید تا فرزند شما بالغ شود چه اتفاقی می‌افتاد.
 
گروهی از ستاره‌شناسان با بهره گرفتن از مشاهدات تلسکوپ «کک» و تلسکوپ فضایی «هابل» که شرایط بیش از صد کهکشان را زیر نظر گرفته، روند تغییراتی را در بلوغ کهکشان‌ها کشف کرده‌اند که به هشت میلیارد سال پیش باز می‌گردد.
 
به نوشته سایت علمی «بل جار»، دانشمندان می‌گویند که کهکشان‌های دوردست و شکل‌نیافته‌ای که بررسی کرده‌اند در یک دوره زمانی بسیار طولانی مثل کهکشان راه شیری به یک مجموعه فضایی دایره‌ای‌شکل که حرکت دورانی دارد تغییر پیدا کرده‌اند. کشف جزئیات مربوط به تغییر ساختار و نظم درونی و حرکت اجزاء کهکشان‌ها از دستاوردهای بسیار جدید علوم فضایی است.
 
«بنجامین واینر» یکی از ستاره‌شناسان رصدخانه وابسته به دانشگاه آریزونا می‌گوید: «وقتی به دوران‌های بسیار کهن از عمر فضا دقت کنیم متوجه می‌شویم که کهکشان‌هایی وجود داشتند که اجزاء آنها مثل ستاره‌ها در حال شکل‌گیری بودند ولی هیچیک از آنها مثل کهکشان راه شیری این شکل دایره مانند و حرکت دورانی آرام را نداشتند.»

ستاره‌شناسان آماتور شرکت‌کننده در پروژه‌ای علمی در آمریکا موفق به کشف سیاره‌ای جدید و دوردست شده‌اند که نور خود را نه از یک و دو ستاره، بلکه از چهار ستاره به طور هم‌زمان دریافت می‌کند.
 
به نوشته روزنامه «لس‌آنجلس تایمز»، سیاره جدید که «پی‌اچ۱» نامگذاری شده، از جهت ابعاد به نپتون، آخرین سیاره منظومه خورشیدی، شباهت دارد.

فلیکس بومگارتنر، ماجراجوی ۴۳ ساله اتریشی، سقوط آزاد خبرساز خود را به منظور شکستن سرعت صوت بدون استفاده از وسایل پروازی انجام داد و سالم به زمین نشست.

او از محفظه ای که با بالن به ارتفاع بیش از ۳۹ کیلومتری سطح زمین بر فراز شهر رازول در نیومکزیکو در آمریکا فرستاده شده بود به بیرون پرید.

غلظت هوا در چنان ارتفاعی به مراتب کمتر از سطح زمین و میزان مقاومت هوا نیز بسیار پایین تراست. در نتیجه چنین شرایطی، شتاب سقوط فلیکس بومگارتنر بسیار زیاد بود.

آقای بومگارتنر برای مصون ماندن از عوارض فشار پایین هوا و سرعت زیاد، از لباسی مخصوص استفاده می کرد.

تیمی از دانشمندان و متخصصان از روی زمین این عملیات را تحت نظر داشتند و به فلیکس بومگارتنر کمک می کردند.

جو کیتینگر، دارنده رکورد قبلی بلندترین سقوط آزاد جهان که ۵۲ سال پیش به رکورد قبلی دست یافته بود، عضو این تیم بود و وظیفه ارتباط مستقیم با ماجراجوی اتریشی را بر عهده داشت.

در آخرین لحظات قبل از پرش، فلیکس بومگارتنر متوجه شد که سیستم گرم کننده شیشه کلاه مخصوصش کار نمی کند. معنای این اتفاق آن بود که بازدم آقای بومگارتنر باعث بخار گرفتن و کدر شدن دید او می شد.

اما پس از صحبت با جو کیتینگر، آن دو تصمیم گرفتند که به برنامه خود ادامه بدهند.

در نهایت، پس از سپری شدن حدود ۱۰ دقیقه از لحظه پرش، فلیکس بومگارتنر مجددا سطح زمین را با کف پای خود لمس کرد.

برای اینکه رکورد آقای بومگارتنر به طور رسمی ثبت شود، ابتدا لازم است اطلاعات یک دستگاه جی پی اس که بر روی لباس وی ذخیره شده اند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند.

ناسا با انتشار بیانیه ای در مرکز کنترل پرواز مریخ نورد «کنجکاوی» در حومه شهر لس آنجلس اعلام کرد که این آزمایشگاه علمی– فضایی خودکار برای اولین بار به مدت ۱۰ ثانیه اشعه لیزر با قدرت ۳۰ پولس را به سوی صخره های کره مریخ تابانده است.
 
به نوشته روزنامه «دیلی تلگراف»، هر «پولس» از اشعه لیرز حامل بیش از یک میلیون وات انرژی در یک میلیاردم ثانیه است. تحت تاثیر تابش این میزان از اشعه لیرز قطعه سنگی به اندازه یک پرتقال به طور کامل خرد شده و جرقه های بزرگی تولید شده است و با کمک تلسکوپ این مریخ پیما تمام جزییات این کنش فیزیکی ثبت شده است.
 
مشتعل شدن و پراکنده شدن ذرات سنگ از فاصله هشت متری فیلمبرداری شده و نتایج آن که توسط کارشناسان ناسا بررسی خواهند شد می تواند به شناخت مشخصات و ترکیب های شیمیایی سنگ های موجود در کره مریخ کمک کند.
 
مریخ پیمای «کنجکاوی» قرار است در طول ماموریت خود در سطح کره مریخ حدود ۱۴ هزار مورد از این آزمایش ها را انجام دهد.
 
هدف اولین آزمایش روی سنگ های موجود در کره مریخ که اولین مورد آن روز یکشنبه انجام شد در حقیقت تنظیم نشانه گیری ابزارهای این فضاپیمای خودکار بود. ولی در عین حال دانشمندان از نتایج این آزمایش برای تحقیقات مربوط به شناخت مواد موجود در کره مریخ نیز استفاده خواهند کرد.
 
مسئولان این پروژه در ناسا ضمن ابراز رضایت از نتیجه اولین آزمایش گفتند که نتیجه هشت سال کار برای تکمیل ابزارهای موجود در این مریخ پیما بسیار مثبت بوده است.
 
روزنامه «دیلی تلگراف» می افزاید که مریخ نورد «کنجکاوی» که حدود یک تن وزن دارد یک خودرو شش چرخ است و ابعاد آن به اندازه یک اتومبیل کوچک است. این خودرو فضانورد روز ششم ماه اوت امسال پس از یک سفر هشت ماهه و طی مسافتی حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر در فضا به سطح کره مریخ رسید.
 
هدف ماموریت دو ساله آن در سطح کره مریخ که بیش از هر سیاره دیگری با زمین شباهت دارد یافتن پاسخ به این سئوال است که آیا در سطح مریخ نیز یک زمانی حیات در شکل اولیه و یا میکروبی وجود داشته است و یا نه.
 
از سالهای دهه ۱۹۷۰ که مریخ پیمای آزمایشی «وایکینگ» به این سیاره سفر کرد، مریخ نورد «کنجکاوی» پیشرفته ترین ماموریت علمی ناسا در سطح فضا است و این خودرو فضاپیما حامل کاملترین آزمایشگاهها و ابزارهای پیشرفته ای است که می توانند کار نمونه برداری و سنجش ترکیب شیمیایی و همینطور ردیابی های زیست شناسی را در سطح این سیاره انجام دهد.
 
هزینه ساخت و ارسال این مریخ پیما حدود دو میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار بوده است. تجهیزات آن مجهز به فن آوری جدیدی است که اصطلاحا «چم کم» (Chem Cam) نامیده می شود. این فن آوری دقیق ترین روش های نمونه برداری از ترکیبات شیمیایی و زیست شناسی هر محیطی است و در گذشته از ابزارهای مشابهی برای بررسی محیط فعالیت های هسته ای استفاده شده است.
 
از انواع دیگر این فن آوری برای بررسی و ثبت تغییرات جوی و زیست محیطی و همینطور تحقیق در مورد نحوه تشخیص سرطان استفاده می شود . اما آزمایش روز یکشنبه که در سیزدهمین روز استقرار مریخ نورد «کنجکاوی» در سطح این سیاره صورت گرفت اولین مورد استفاده از این فن آوری برای تجسس های فضایی بوده است.

پاسخ این پرسش سخت که کوچکترین شیء جهان چیست، به همراه تکامل بشر تکامل یافته است، انسان‌ها زمانی دانه‌های شن را سنگ بنای جهانی که می‌دیدند می‌دانستند اما این مفهوم با کشف پدیده‌های جدید‌تر به صورت مداوم تغییر پیدا کرد.

پس از کشف اتم این پدیده به عنوان ریزترین شیء جهان انتخاب شد،‌ اما این تا زمانی صادق بود که اتم نامرئی بود،‌ پس از مشاهده اتم و آشکار شدن وجود پروتون‌ها، نوترون‌ها و الکترون‌ها انسان‌ها تصور کردند این پدیده‌ها آخرین گزینه برای پاسخ دادن به این سوال بنیادین خواهند بود.
 
اما دانشمندان پس از اتم دریافتند پروتون‌ها و نوترون‌ها هریک از سه ذره به نام کوارک ساخته‌ شده‌اند. به گفته اندی پارکر فیزیکدان دانشگاه کمبریج،‌ این‌بار تا کنون کسی موفق نشده تا شواهدی از وجود جرمی ریزتر در درون کوارک‌ها به دست آورد؛ پس آیا انسان در نهایت به ریزترین شیء جهان دست پیدا کرده‌است؟ پارکر می‌گوید با اینکه کوارک‌ها و الکترون‌ها نامرئی هستند، دانشمندان هنوز اطمینان ندارند که آیا این ذرات کوچکترین ذرات ماده هستند یا اینکه آیا جهان از اجسامی برخوردار است که حتی از کوارک‌ها نیز ریزترند یا خیر؟
 
ریسمان‌ها یا نقطه‌ها؟
 
در آزمایش‌ها، ذرات ریزی مانند الکترون‌ها و کوارک‌ها مانند یک تک نقطه از ماده بدون داشتن توزیع فضایی عمل می‌کنند، اما اجسام نقطه مانند، قوانین فیزیک را پیچیده‌تر می‌سازند. از آنجایی که می‌توان به یک نقطه بی‌نهایت نزدیک شد، نیروهای کنش‌دار بر روی این نقطه بی‌نهایت بزرگ خواهند شد و دانشمندان از این بی‌نهایت ها تنفر دارند. نظریه‌ای به نام نظریه ابرریسمان می‌تواند این موضوع را حل کند. در این نظریه عنوان شده تمامی ذرات به جای اینکه نقطه‌ای شکل باشند، حلقه‌ای کوچک از یک ریسمان هستند و هیچ‌چیز نمی‌تواند به یک حلقه از یک رشته بی‌نهایت نزدیک شود. به نظر می‌آید حفره حلقه‌ای بعضی از مشکلات موجود درباره بی‌نهایت بودن را حل می‌کند و این ایده را خوشایند فیزیکدانان می‌سازد. با این‌همه دانشمندان هیچ شواهد تجربی از درست بودن نظریه ریسمان ندارند.
 
راه حل دیگر برای این موضوع این است گه گفته شود فضا به خودی خود پیوسته و یکنواخت نیست و در حقیقت از نقطه‌ها یا دانه‌های مجزایی تشکیل شده که‌ گاه آنها را فوم فضا-زمان می‌نامند. در این صورت دو ذره قادر نخواهند بود به اندازه‌ای بی‌نهایت به یکدیگر نزدیک شوند زیرا باید همیشه حداقل به اندازه یک دانه از فضا از یکدیگر فاصله داشته باشند.
 
تکینگی
 
دیگر مدعی عنوان ریزترین شیء جهان تکینگی یا همان جرم بسیار متراکم موجود در مرکز سیاه‌چاله‌هاست. سیاه‌چاله‌ها زمانی که ماده در فضایی سیار کوچک متراکم می‌شود،‌به شکلی که گرانش بر آن غلبه می‌کند،‌به وجود می‌آید و به این شکل ماده به صورت همیشگی به داخل کشیده خواهد شد و در نقطه‌ای با چگالی بی‌نهایت متراکم خواهد شد.
 
اما اکثر متخصصان باور ندارند که سیاه‌چاله‌ها بی‌نهایت متراکم باشند. به اعتقاد آنها بی‌نهایت بودن محصول تضاد میان دو نظریه حاکم، یعنی نسبیت عام و مکانیک کوانتوم است، و زمانی که بتوان نظریه‌ای بر اساس گرانش کوانتومی ارائه کرد،ماهیت اصلی سیاه‌چاله‌ها آشکار خواهد شد. پارکر معتقد است تکینگی سیاه‌چاله‌ها بسیار ریزتر از کوارک‌ها هستند، اما باور ندارد که چگالی آنها بی‌نهایت باشد. به گفته وی شاید تکینگی بیش از یک میلیون میلیون بار کوچکتر از فواصلی باشند که تا کنون انسان شاهد آنها بوده‌است. به این شکل تکینگی،‌در صورتی که وجود داشته باشند،‌ ابعادی برابر ابرریسمان‌هاخواهد داشت.
 
طول پلانک
 
ابر‌ریسمان‌ها، تکینگی‌ها، و حتی دانه‌های جهان هستی می‌توانند ابعادی برابر طول پلانک داشته‌باشند. طول پلانک برابر رقم اعشاری 16 با 34 صفر است (0.000000000000000000000000000000000016) مقیاسی بسیار بسیار کوچک که در بسیاری از موضوعات فیزیکی دخیل است.
 
بر اساس گزارش لایو‌ساینس، اندازه‌گیری طول پلانک برای بسیاری از تجهیزات غیرممکن به شمار می‌رود، اما این طول نمایان‌گر محدودیت نظری کوتاه‌ترین طول قابل محاسبه در جهان است. بر اساس اصل عدم قطعیت، هیچ ابزاری هرگز نباید بتواند چیزی کوچکتر از این را اندازه‌گیری کند، زیرا در آن محدوده، جهان کاملا احتمالی و نامشخص است. این مقیاس همچنین به عنوان خط محدود‌کننده‌ای میان نظریه نسبیت عام و مکانیک کوانتوم به شمار می‌رود. از این رو شاید بتوان گفت کوچکترین اشیاء جهان ابعادی برابر طول پلانک دارند.

جنگنده جدید چینی‌ها بالاخره رونمایی شد و در نخستین نگاه به راحتی می‌شود سیمای آشنای جنگنده‌های پنهان‌کار آمریکایی اف22 و اف35 را در ظاهر آن تشخیص داد. اما این جنگنده چه ویژگی‌های بخصوصی دارد؟

به گزارش  خبرآنلاین، ظاهرا شگفتی‌های گاه‌و بی‌گاه صنعت هوایی چین به این زودی‌ها پایانی ندارد. همین چند وقت پیش بود که از احتمال رونمایی از کپی چینی اف22 صحبت کردیم. اما اکنون دیگر رسما می‌دانیم که این جنگنده جدید که فعلا جی31 نام گرفته، کپی مشخصی از اف22 و اف35 است. جالب اینکه چینی‌ها به شکل بانمکی حتی اندک تلاشی برای مخفی کردن این موضوع نکرده‌اند.

جنگنده جدید چینی که رسما چند روز پیش به پرواز درآمد، از نظر ابعاد چیزی است بین اف22 رپتور و اف35 که بال‌ها و دم اف35 را به ارث برده و دماغه و کابینش هم به شدت یادآور اف22 است. زمانی که لاکهید اف35 را طراحی می‌کرد، یکی از ملزومات طرح، نشستن و برخاستن هواپیما در باند کوتاه بود؛ برای همین هم این شرکت ناچار شد فن (پروانه) بزرگی را وسط بدنه هواپیما جای دهد. همین موضوع هم محدودیت‌های زیادی برای جنگنده به وجود آورد. اما اگر قرار بود اف35 بدون این محدودیت‌ها طراحی شود، چیزی می‌شد شبیه همین جنگنده جدید چینی!

پهنای بال جی31 ظاهرا حدود 11.5 متر و شبیه اف35 است. بدنه کلی جنگنده نیز به وضوح از اف 22 کوچک‌تر است. بال‌ها پس‌گرایی کمتری دارند و شکل کلی آن‌ها هم برخلاف بال‌های ذوزنقه‌ای شکل اف22 پس‌گرایی لبه فرار بیشتری دارند. دم جنگنده اگرچه از رپتور کوچک‌تر است، اما ظاهر آن که شباهت زیادی به دم اف22دارد.

این جنگنده برخلاف اف35 از دو موتور نیرو می‌گیرد. حتی بعید نیست که جنگنده از گونه اصلاح شده‌ای از موتورهای آر-دی-33 جنگنده میگ29 مثل آر-دی-93 استفاده کند؛ همان موتوری که در اصل قرار بود برای جنگنده مشترک چین و پاکستان یعنی جی‌اف17 استفاده شود.

در زیر بدنه جنگنده محفظه جنگ‌افزاری درازی واقع شده که احتمالا فضای بیشتری از اف35 برای حمل سلاح در خود دارد. اما گذشته از همه این‌ها همان‌طور که پیش از این هم اشاره کردیم، به هیچ شکلی نمی‌شود جی31 را رقیب جنگنده پیشین چینی‌ها یعنی جی20 به شمار آورد. جی20 به مراتب بزرگ‌تر از جی31 طراحی شده و حتی می‌شود گفت بزرگ‌ترین جنگنده پنهان‌کاری است که می‌شود تصورش را کرد.

پژوهشگران دندانی قدیمی از ۶۵۰۰ سال پیش کشف کرده‌اند که با موم زنبور عسل پر شده بود. به نظر می‌رسد که این قدیمی‌ترین سند دندانپزشکی در اروپا باشد.

تکه‌ای موم بر روی دندانی از زمان ما قبل تاریخ نشان می‌دهد که حتی در دوران عصر حجر نیز انسان‌ها دندان‌های خود را پر می‌کردند. دانشمندان این سند را با کمک تکنولوژی اشعه‌ی مادون قرمز و توموگرافی مورد بررسی قرار دادند.

موم زنبور عسل به عنوان کاهش دهنده‌ی درد

 پژوهشگران در کشور اسلوونی یک استخوان فک همراه با یک دندان از ۶۵۰۰ سال پیش یافتند که با موم زنبور عسل پر شده بود. فردریکو برناردینی، مدیر تیم علمی مرکز بین المللی فیزیک نظری در شهر تریست (ایتالیا) در این‌باره گفت: «این کشف، قدیمی‌ترین سندی است که نشان می‌دهد دندانپزشکی در اروپای ما قبل تاریخ وجود داشته است. علاوه بر این، این تکه‌ تاریخی نشان می‌دهد که ماده‌ی پرکننده‌ی دندان عملکرد درمانی داشته و درد را کاهش می‌داده».

پژوهشگران نتایج کشفیات خود را در نشریه‌ی علمی „PlosOne“ منتشر کرده‌اند.

مته‌ دندانپزشکی حدود ۹۰۰۰ سال پیش در پاکستان

 دانشمندان معتقدند که دندان مورد نظر، یا کمی قبل و یا کمی پس از مرگ صاحب آن با موم پر شده اما آنها قادر به نام بردن زمانی دقیق نیستند. پژوهشگران می‌گویند، اگر این عمل قبل از مرگ فرد انجام شده باشد، نشان دهنده‌ آن است که ماده‌ پرکننده‌ دندان به منظور خاصی به کار گرفته شده است: کاهش درد و جلوگیری از ترک دندان.

پژوهش‌های قبلی نشان داده ‌بودند که حدود ۹۰۰۰ سال پیش دندانپزشکان از مته‌‌ دندانپزشکی استفاده می‌کردند. تیمی علمی از دانشگاه Poitiers فرانسه در منطقه‌ بلوچستان در پاکستان، دندان‌هایی آسیا پیدا کردند که دارای سوراخ‌های ایجاد شده توسط مته دندانپزشکی بودند. آنها نتایج تحقیق خود را سال ۲۰۰۶ در نشریه‌ علمی „Nature“ منتشر کردند.

کارشناسان ناسا با استفاده از قدرت دید تلسکوپ های فضایی «اسپیتزر» و «هابل» اجرام فضایی را رصد کرده اند که ممکن است دور دست ترین کهکشانی باشد که تاکنون مشاهده شده است . نور متصاعد از این کهکشان مربوط به دوران نوپایی آن است که با احتساب عمر تقریبی فضا می توان گفت به ۱۳ میلیارد و ۷۰۰ میلیون سال پیش برمی گردد، یعنی زمانی که از عمر فضا فقط ۵۰۰ میلیون سال می گذشت.
 
وب سایت رسمی ناسا می افزاید که این کهکشان در دورانی شکل گرفته و وجود داشته که به گفته دانشمندان، عالم فضا درحال عبور از دوران تاریک خود بود. در این دوران فضا از یک گستره تاریک و بدون ستاره به عالمی مملو از کهکشانهای نورانی و قابل رویت بدل شد. کشف این کهکشان دور دست و کم نور می تواند دریچه ای باشد به سوی شناخت بخش های دست نیافتنی و دورانهای بسیار کهن در تاریخ فضا.
 
دانشمندان علوم فضایی می گویند که این کهکشان دور دست ترین اجرام یا توده های نورانی است که تاکنون رصد شده است.ادامه پژوهش درمورد این کهکشان و موارد مشابه دیگر می تواند در شناخت بهتر از مراحل اولیه شکل گیری اجرام آسمانی و کهکشانها و پایان یافتن دوران تاریک فضا کمک موثری بکند.
 
نور متصاعد شده از این کهکشان حدود ۱۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون سال نوری طول کشیده تا به تلسکوپ های ناسا برسد. به زبان دیگرT نوری که از این کهکشان توسط تلسکوپ های «اسپیتزر» و «هابل» دریافت شده متعلق به زمانی است که عالم فضا کمتر از چهار درصد از عمر امروزی خود را داشت.
 
برخلاف موارد دیگری که در گذشته کهکشان هایی با این فاصله و عمر تقریبی رصد شده بودند این کهکشان در تمام طول موج ها و یا رنگ های مختلف که اشیای نورانی را تشخیص می دهندT رصد شده است. تلسکوپ «هابل» در چهار طول موج یا رنگ مختلف این کهکشان را مشاهده کرده و سپس تلسکوپ « اسپیتزر» نیز در طول موج پنجم وجود این کهکشان را تایید کرده است. به این ترتیب کارشناسان موسسه فضایی آمریکا -ناسا - با قاطعیت می توانند وجود و فاصله این کهکشان را تایید کنند.
 
اجرامی را که دریک چنین فاصله طولانی از زمین قرار دارند به سختی می توان با دقت تلسکوپ های امروزی مشاهده کرد. دانشمندان برای رصد این کهکشان های قدیمی و دوردست از روشی که رصد کردن براساس جاذبه نامیده می شود استفاده می کنند.
 
براساس این روش علمی که آلبرت انیشتن حدود صد سال پیش آن را پیش بینی کرده بود، نیروی جاذبه اجرامی که جلوی مجموعه دیگر قرار گرفته اند نور اجرام موجود در پس زمینه را تغییر می دهد. در این مورد اخیر وجود یک کهکشان پهناور بین کهکشان ما و کهکشان قدیمی که اخیرا رصد شده است باعث شده بود که نور متصاعد شده از آن تقویت شده و امکان دیدن آن تقریبا پانزده برابر افزایش یابد.
 
به نوشته وب سایت رسمی ناسا دانشمندان معتقدند که این کهکشان در زمانی توسط تلسکوپ های فضایی رصد شده است که عمر آن حدود دویست میلیون سال بوده است. در همین حال به نظر می رسد که کهکشانی کوچک و بسیار فشرده ای است که گستره و حجم آن حدود یک درصد از اندازه کهکشان راه شیری است.
 
براساس فرضیه های علمی موجود قاعدتا اولین کهکشان هایی که شکل می گرفتند، بسیار کوچک بوده و در طول زمان بر اثر جذب یکدیگر به ابعادی می رسیدند که مشابه کهکشان های امروزی است.
 
دانشمندان علوم فضایی امیدوار هستند که با به کار افتادن تلسکوپ بعدی به نام «جیمز وب» که در سال ۲۰۱۸ راه اندازی خواهد شد، مطالعات و دانش خود از زمان و نحوه شکل گیری اولین ستاره ها و کهکشان ها را توسعه دهند. به احتمال زیاد این کهکشان دور دست و کهنسال که اخیرا کشف شده یکی از اهداف مهم در این برنامه های مطالعاتی خواهد بود.

در میانه دهه 1930/1310 فیزیک‌دانان تصور می‌کردند که همه ذرات زیر اتمی را می‌شناسند و پروتون، نوترون و الکترون‌ها یک اتم را تشکیل می‌دهند.

اما این رویا خیلی طول نکشید و در 1936/1315 میون کشف شد، ذره جدیدی که وقتی ایزیدور ایزاک رابی (برنده نوبل فیزیک) وقتی از یافتن آن مطلع شد، کنایه مشهورش را این‌چنین بیان کرد: «این از کجا پیدایش شد؟»

تازگی شواهدی منتشر شده که نشان می‌دهد ممکن است یک بوزون جدید وجود داشته باشد که در هیچ جای مدل استاندارد فیزیک ذرات بنیادی وجودش پیش‌بینی نشده است. اگر وجود این ذره خارج از مدل استاندارد به اثبات برسد، آن‌وقت دوباره باید یک فیزیک‌دان پیدا شود و بگوید: «این از کجا پیدایش شد؟»

بوزون سبک و جدیدی که فعلاE38 نامیده می‌شود، در انتظار بررسی‌های بیشتر و تائید از سوی منابع رسمی و مستقل به سر می‌برد. این بوزون در شتاب‌دهنده ذرات ابررسانای نوکلوترون در موسسه مشترک تحقیقات هسته‌ای در دوبنا کشف شده که نزدیک شهر موسکو است.

بر اساس مقاله‌ای که در پایگاه علمی arxiv منتشر شده، فیزیک‌دانان روس این ذره را در پی برخورد دو پروتون و در محدوده جرمی 38 مگا الکترون‌ولت (هر الکترون‌ولت برابر 1.6 ضرب‌در 10 به توان منفی 19 ژول است)کشف کرده‌اند که فقط از جرم نوترینو و جفت‌ذره الکترون-پوزیترون بیشتر است. آن‌ها هم‌چنین در این مقاله ادعا کرده‌اند که این ذره رفتاری شبیه بوزون دارد.

این درحالی است که تاکنون پیش‌بینی‌های مدل استاندارد تا به حال با کشف‌های زیادی به حقیقت پیوسته و بر اساس این مدل سبک‌ترین بوزون، پایون با جرمی در حد 135 مگا الکترون‌ولت است.

هرچند هنوز تا تائید این ذره راه درازی مانده، اما طی شصت سال گذشته، این محدوده از انرژی برای جستجوی ذره جدیدی بارها و بارها جستجو شده و جالب این‌که در چندین مورد، نشانه‌هایی از ذره‌ای سبک‌وزن نیز یافت شد. این ذره پایدار نیست و نیمه‌عمر کوتاهی دارد که پس از واپاشی به تولید دو کوارک منجر می‌شود.

اگر این ذره فاقد بار الکتریکی و پایدار بود، می‌توانست کاندیدای اول ماده تاریک باشد، اما افسوس که این‌طور نیست.....

دانشمندان سازمان ناسا می گویند تصاویری که مریخ‌نورد ِ«کنجکاوی» از سطح  این سیاره به زمین فرستاده، نشان می‌دهند که در زمانی بسیار دور٬ جریان آب بر روی سطح این سیاره وجود داشته است.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب به نقل از خبرگزاری رویترز، دانشمندان ناسا اعلام کرده اند که این تصاویر، سنگ ریزه های درشتی را با لبه های صیقل شده و گرد نشان میدهد که به صخره ها چسبیده اند.

دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که این سنگ ها را جریان رودخانه به این قسمت از کره مریخ آورده و به احتمال زیاد، محل فرود مریخ نورد ِ کنجکاوی بر روی این سیاره،  نقطه تلاقی چند رودخانه بوده‌است.

به گفته‌ی دانشمندان ناسا در کاوش‌هایی که قبلا بر روی مریخ انجام شده نشانه‌هایی از وجود آب به دست آمده بود اما تصویرهای جدید در نوع خود تاکنون بی‌نظیر بود‌ه‌اند.
ویلیام دیتریش، پژوهشگر دانشگاه کالیفرنیا که در ارزیابی علمی یافته‌های "کنجکاوی" همکاری دارد احتمال می‌دهد لایه‌های رسوبی که در عکس‌های تازه قابل تشخیص هستند میلیاردها سال عمر داشته باشند. او می‌گوید شکل و اندازه‌ی سنگ‌ریزه‌ها تصویری از شدت جریان آب و مسافتی را که پیموده‌اند در اختیار ما قرار می‌دهد.

دانشمندان با تحلیل عکس‌های جدید برآورد می‌کنند رودخانه‌ای که بسترش دیده می‌شود حدود یک متر عمق و ۹۱ سانتی متر در ثانیه سرعت داشته است.